Model FDM
Model FDM (Fascial Distortion Model) to nowoczesna metoda terapii, która znalazła szerokie zastosowanie w leczeniu bólu i dolegliwości związanych z aparatem ruchu. Opracowana przez amerykańskiego osteopatę, dr. Stephena Philipa Typaldosa, metoda FDM koncentruje się na korekcie zniekształceń powięzi. Opierając się na sześciu specyficznych dystorsjach, terapia przywraca powięź do neutralnej pozycji, co umożliwia efektywne i precyzyjne leczenie. Kluczowym atutem FDM jest prostota oraz skuteczność diagnostyki.
Kiedy stosuje się terapię FDM?
Terapia modelem FDM jest szeroko wykorzystywana przez doświadczonych terapeutów w takich dziedzinach jak:
- fizjoterapia,
- ortopedia,
- neurologia,
- pediatria,
- angiologia,
- niektóre schorzenia internistyczne (po konsultacji lekarskiej).
FDM pomaga w:
- ostrych bólach związanych z urazami stawów, takimi jak skręcenia czy zwichnięcia,
- bólu pleców, ramion, karku, stawów oraz napięciowych bólach głowy,
- urazach sportowych,
- przewlekłych dolegliwościach aparatu ruchu,
- zaburzeniach czucia oraz osłabieniu siły mięśniowej.
Diagnostyka w terapii FDM
Proces diagnostyczny w modelu FDM oparty jest na szczegółowym wywiadzie, testach mięśniowych oraz badaniu palpacyjnym. Kluczową rolę odgrywa interpretacja gestów pacjenta, które są istotnym wskazaniem dla terapeuty. Zasada „trzech filarów” diagnostyki FDM obejmuje:
- wywiad,
- mowę ciała,
- palpację.
Ruchy i gesty pacjenta przypisane są do konkretnych dystorsji, co umożliwia trafne rozpoznanie źródła bólu.
Interpretacja wyników
Wywiad FDM oparty jest na szerokiej analizie etiologii i patogenezy dolegliwości, co stanowi podstawę leczenia oraz profilaktyki. Uwzględniane są również wyniki badań, takich jak zdjęcia rentgenowskie czy badania krwi, aby precyzyjnie dopasować terapię do potrzeb pacjenta.